Welkom bij de rubriek "Spelersbiografieën". In deze rubriek zoomen wij wekelijks in op een speler binnen de selectie van SV Laren '99. Deze keer aan bod: Ingmar “Koning” van Rosmalen.
Opmerking van de redactie: dit interview is in de week van 16 oktober reeds afgenomen. Door uiteenlopende redenen, zoals het uitblijven van een tijdige reactie van de geïnterviewde en de organisatie van het evenement om Laren – BVV heen, is het niet eerder gepubliceerd. Wij willen dan ook onze excuses maken aan onze trouwe lezers.
Daar stond ie dan, in de Gashouder, te genieten van zijn koude Desperado’s en een berg akelig harde deuntjes die verzorgd werden door dhr. Capriati en zijn kompanen. Dat er eerder die bewuste zaterdag 21 oktober met maar liefst 0-12 uit bij NVC werd gewonnen, maakte het feest natuurlijk alleen maar groter. Daags daarvoor sprak ik met de ooit bonkige keeper van het vlaggenschip, inmiddels in gewicht bijna gehalveerd, en vertelde hij mij dat het keepersvak hem al van jongs af aan trok. Daarnaast onderschreef Van Rosmalen de woorden van René van de Gijp toen die sprak: “keepers kunnen niet voetballen”. Zo ook mijn gesprekspartner niet. Dat Van Rosmalen zich inmiddels vaste keeper van het eerste mag noemen had niemand kunnen zien aankomen. Echter, dankzij jarenlange arbeid, onder bezielende begeleiding van Peter Out, Hans Kaarsgaren en Mark Vos – “en een speciaal bedankje aan de heren!” – wist Van Rosmalen zich in de kijker van hoofdtrainer Roest te keepen. Dat de keeper zijn grootste concurrent weggepest zou hebben, ontkent hij in alle toonaarden en vindt hij zelfs jammer, “want zonder concurrentie is de spanning ver te zoeken”. Steek die maar in je zak, Jaimy (keeper van het tweede, red.).
Dit seizoen is er voor Van Rosmalen onder de lat weinig spannends te beleven. Exemplarisch was de wedstrijd tegen NVC: met 0-12 winnen en tot dan toe slechts een echte redding moeten hoeven verrichten. Niet zo verwonderlijk dus, dat hij zijn spanning elders zoekt. Zo is de zoon van Peter en Helma, beiden bijzonder betrokken bij het reilen en zeilen binnen de club, sinds een aantal maanden te vinden aan de zijde van Jolijn. Een exacte datum plakken op het vaderschap waagt hij zich niet aan, maar dat de eierstokken van de 23-jarige doelman klapperen is algemeen bekend. Nee, wacht, dit heb ik verkeerd genoteerd, mijn excuses.
(Ongemakkelijke stilte)
Dat de meubelmaker van beroep gelukkig is met de blondine aan zijn zijde staat in ieder geval buiten kijf. Gevraagd naar het restant van de familie (Jorn speelt in twee, red.) reageert hij: “Ja, ik vind het wel gezellig hoor, alleen jammer dat we dit seizoen niet samenspelen!” Hoe anders was dat vorig seizoen, onder Akkarouid, toen het de jongste Van Rosmalen telg was die regelmatig zijn naam op het wedstrijdformulier van het eerste terug zag. Van rivaliteit tussen de twee is echter geen sprake. Ondanks dat de minuten die het broertje mag maken beperkt zijn, tot nu toe welgeteld 15 (tegen BVV, red.), weten ze elkaar in de derde helft, maar ook op een feestelijk Amsterdam Dance Event, uitstekend te vinden.
Het laatste stukje cruciale informatie krijg ik niet van Ingmar “Koning” van Rosmalen zelf, maar van verschillende bronnen binnen de selectie. “Waar komt de bijnaam ‘koning’ toch vandaan?”. Het schijnt dus dat mijn gesprekspartner twee linkerhanden heeft, met name als er FIFA wordt gespeeld. Lijkt me toch lastig, als meubelmaker, maar het komt erop neer dat de beste man ook digitaal voetballend weinig terecht speelt. Echter, er is één duel geweest, waarin er een zwaarbevochten overwinning uit het vuur werd gesleept. Na het laatste fluitsignaal stond Van Rosmalen op, stak zijn armen in de lucht en sprak de legendarische woorden: “IK BEN DE KONING!”.
