Laren schittert niet, maar wint wel

Graveland 's 2 (zon)

1 - 5

Laren 99 2 (zon)

Competitie

Mannen zondag, 2, 4e klasse 14

Datum

16 mei 2017 20:15

Accommodatie

Onbekend

SV ’s Graveland – SV Laren ’99 1 – 5 ( 0 – 2 )

Het was warm, het was klam en het was een vreemde avond om een wedstrijd te voetballen, maar afgelopen dinsdag 16 mei stond de kraker tussen de nummers 2 en 3, Laren en ’s Graveland respectievelijk, van de zondag 4^e klasse reserve op het programma. Tweemaal eerder werd het duel dit seizoen gespeeld, waarbij Laren tweemaal als winnaar uit de bus kwam, en vooral bij de laatste ontmoeting ging het Laren voor de wind (8-1 winst, thuis, red.). Echter, Akkarouid waarschuwde zijn mannen en zag ook dat zijn ploeg moeizaam de twee voorgaande duels, thuis tegen HDS (3-1 winst, red.) en uit bij Hooglanderveen (0-3 winst, red.), in winst wist om te zetten. Of dit te maken had met het missen van een aantal sterkhouders, onder andere Resing en Morsink zaten in de ziekenboeg, of dat met de uitschakeling in het bekertoernooi de angel uit het seizoen was gehaald, was niet duidelijk. Het was in ieder geval aan Laren zich voor het slot van het seizoen op te laden om de tweede plek veilig te stellen met het oog op de play-offs om de Champions League volgend seizoen. Met de zes doelpunten in de voorgaande duels kwam het doelpuntentotaal in de competitie van de zwart-witten op 98: nog een reden voor de ploeg om zich extra in te zetten, op jacht naar de 100^e van het seizoen. Onze verslaggever was, na een korte absentie, waarvoor onze excuses, weer eens ter plaatse.

Het was dus warm op die bewuste dinsdagavond. Als gevolg daarvan was het veld stroef en dat merkten de spelers al bij het warmlopen. Fijne bijkomstigheid was dat de thuisploeg zich bereid had gevonden de sproei installatie zijn werk te laten doen, waardoor er, in tegenstelling tot uit bij Hooglanderveen een week eerder en zelfs bij V.V. Uno een tijd terug, “gewoon” gevoetbald kon worden. Geen rare stuiterballen, geen excessieve schaafwonden, maar gewoon positiespel en, jawel, doelpunten.

Het duel begon gezapig, beide ploegen hadden zichtbaar last van de hitte. Passes kwamen niet aan en veelal de lange bal werd gehanteerd. Beide ploegen kregen wat kansjes, maar de scherpte in de laatste fase ontbrak. Uiteindelijk was het Laren dat de score opende via de weelderige krullen van Schneller. Door een aantal incidenten bij voorgaande duels (lees: de beste man was zijn schoenen, maat kano, vergeten, red.) was het de rechtsbuiten niet gegund te starten, maar nu hij de kans dus wel kreeg betaalde hij deze direct uit. De corner kwam van Flink Jr., die zo het eerste wapenfeit van de avond inleidde. Het leek alsof er met het openingsdoelpunt een kleine last van de schouders van de zwart-witten viel, want hierna werd meer de combinatie gezocht in plaats van de lange bal. Gevolg waren een aantal aanvallen- “Als vanouds!” werd er van de tribune geroepen- waar de thuisploeg geen antwoord op had. Dit resulteerde halverwege de eerste helft in een vrije trap voor Laren op zo’n 30 meter van het doel. Alle koppers, waaronder Andrea (Guido, red.) die tegen HDS met het hoofd voor het openingsdoelpunt tekende, gingen mee naar voren, met de verwachting dat de bal bij de tweede paal gelegd ging worden. Echter, Flink Jr. had andere ideeën en wist met een snoeiharde, misschien wel houdbare, pegel voor de 2-0, en daarmee het 100^e doelpunt van Laren, te tekenen. Confetti, champagne en luid gejuich van de tribunes ontsteeg, maar de wedstrijd was nog niet voorbij. Kwam ’s Graveland dan helemaal niet in aanmerking voor een doelpunt? Jawel, maar elke keer wist de sterk opterende Larense defensie, met een uitblinkende Van Rosmalen, er net een stokje voor te steken.

Laren begon de tweede helft met een 2-0 voorsprong, maar de thuisploeg leek zich bewust te worden van de klus die het te wachten stond. Duels werden feller en de irritaties liepen op. De leidsman van dienst, die in de eerste helft uitstekend optrad bij een schwalbe van de spits van ’s Graveland en “gewoon” een doeltrap toekende, leek zich hier ook van bewust en wist met zijn stoïcijnse manier van fluiten de wedstrijd alsnog in goede banen te leiden. De thuisploeg had in het begin van de tweede helft het betere van het spel, maar tot een doelpunt wist het opvallend genoeg niet te komen. Dit had er onder andere mee te maken dat doelman Out zich elke keer op Onana-achtige wijze wist te ontdoen van zijn tegenstanders. In plaats daarvan was het Laren dat via een uitstekende individuele actie van Broere op 3-0 kwam. Wie zegt dat het 101^e doelpunt van een seizoen niet ook belangrijk is? Het leek vanaf de zijkant in ieder geval een knakpunt voor de thuisploeg, want elk beetje geloof dat ’s Graveland mocht koesteren werd hiermee de kop ingedrukt.

Enkele mutaties, waarbij Majoor, De Groot en Kaarsgaren (Martijn, red.) speelminuten kregen, pakten dus voor de bezoekers goed uit. Het spel was niet je van het, maar toch wist het ook deze wedstrijd met redelijke eenvoud naar zich toe te trekken. De 4-0 kwam op naam van Flink Jr., die opnieuw was ingebracht voor de moegestreden Van Ieperen, en zich op de rechterflank gepositioneerd zag worden. Een corner vanaf de linkerzijde wist de flamboyante aanvallende middenvelder over de keeper heen te krullen, een tafereel dat zich normaliter alleen in de jeugdelftallen ontvouwt, maar in dit geval dus het 102^e doelpunt betekende. Volgens mij is het vanaf hier niet meer relevant om het doelpuntentotaal te noemen, red. Een echt spitsengoal van opnieuw Broere betekende uiteindelijk in de slotfase van het duel de 5-0. De bonkige goaltjesgetter, vaak vergeleken met Marouane Fellaini vanwege zijn haardracht, schatte een bal tussen de laatste man en de keeper op waarde en met een sliding wist hij laatstgenoemde te verschalken. Dat de thuisploeg in de slotfase nog tot een doelpunt kwam was alleen belangrijk voor de statistieken.

Een voetbalshow werd het allerminst, maar met een 1-5 overwinning op een directe concurrent voor de tweede plek kan geconcludeerd worden dat de Larense equipe het niveau van de 4^e klasse is ontgroeid. Hoe anders had het dit seizoen kunnen lopen als Uno “gewoon” een leidsman had ingeschakeld die wel onpartijdig was? Of als Roda niet had besloten dit seizoen voor de zeventiende (!) keer in de 4^e klasse uit te komen? We zullen het nooit weten. Wat we wel zullen weten is dat de man achter het succes, Akkarouid, volgend seizoen zijn heil elders gaat zoeken. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het hem van harte is gegund en dat de deur bij Laren, in ieder geval bij het tweede, altijd openstaat. Mo, bedankt, red.